Denkte da et ga lukke?

"En de nummer 1 in de lijst van meest gestelde vragen deze week iiiiissss: 'En...Denkte da da zowa ga lukke mé de exaams?' "

Om de haverklap wordt me deze vraag gesteld. Ouders, grootouders, zusjes, vrienden, ... allemaal zijn ze even bezorgd over de goede afloop van mijn examens in juni, volgende week dus. Wel, ik hoop dat het zal lukken. Tot nu toe heb ik er een goed gevoel bij. Ik heb niet té hard geblokt, maar juist genoeg. Juist genoeg om nog gemotiveerd te zijn. Natuurlijk wil ik goede examens doen. Welke student niet? Voor mij is er zelfs nog een extra motivatie. Ik moet er in tweede zit door zijn, anders sla ik een idioot figuur op mijn toekomstige stageplaats. Stel je voor, je hebt gesolliciteerd op een stageplaats en je bent aangenomen. Je bent er niet door na tweede zit en moet je stageplaats dus afzeggen. Dat is een serieuze streep door de rekening, want je mag het vergeten om het jaar nadien nog eens te kunnen solliciteren voor die plaats. Daarom dat ik toch wat schrik heb. Mijn klasgenoten vinden het moeilijk om een medium te kiezen, laat staan een redactie. Bij mij was die keuze al gemaakt toen ik me 3 jaar geleden voor de eerste keer ging inschrijven. Radio, radio, radio! De redactie was ook snel gekozen. Eerst wilde ik bij StuBru aan de slag, maar dat is ondertussen al veranderd. Ik kijk er enorm naar uit, ook al is het met een bang hartje. Volgend jaar is het immers menens. Er is geen 'stap terug'. Je moet blijven doorgaan, niet stoppen, niet achterom kijken. Het is een stap naar 'de grote mensen wereld'. Zoals ik het nu formuleer, klinkt het enorm stom, maar ik bekijk het einde van volgend jaar als een zwart gat. Vind ik werk of niet? Zal ik misschien nog verder studeren (als het blijft zoals nu: ja, ik zou graag nog Klank & Licht studeren)? Zal ik de journalistieke wereld leuk vinden? Er spoken zoveel vragen door mijn hoofd dat ik mezelf ambetant maak.

Inderdaad, ik spreek al over tweede zit. Communicatie Psychologie en Sociologie en Massamedia AV hebben me de das omgedaan. Daarbij komt nog dat ik gebuisd ben voor journalistieke technieken en dat is wat me het meest tegen de borst stoot. Vorige week ging ik mijn laatste feedback voor dit vak halen en ik had een 7 op 20 gehaald voor mijn interview. Mijn researchverslag was perfect. Goed gezocht, netjes opgeschreven,... Maar mijn interview was 'niet geschikt voor een nationaal publiek'. Nu moet ik toegeven dat mijn lector een punt had. Ik had niet meteen het meest geschikte onderwerp gekozen. Dat was wel jammer, maar wie zegt dat ik interviewer wil worden? Research, dat is wat ik het liefste doe. Dingen tot op de bodem uitzoeken, mensen contacteren, verbanden leggen. Ik sta zelf niet graag in de belangstelling. Waarom kan ik dan niet andere mensen in mijn plaats het interview laten doen? Ik begrijp natuurlijk dat je tijdens je studies alle vaardigheden moet aanleren, maar wat als dat niet van nature in je zit? Je kan het proberen nabootsen, maar dat is zo onnatuurlijk.

Ik hoop dat mijn hersenen kunnen rusten na de examens, ook al denk ik dat die rust er pas zal komen in september...

ttiwelb noxam

"Daar heb je die Nikki weer met Maxon Blewitt." Ik hoor het jullie tot hier denken. Ja inderdaad, hier ben ik weer. Dit is waarschijnlijk één van de laatste keren dat ik over hen zal schrijven, toch voor de komende maanden. Zolang zenders als Studio Brussel geen aandacht schenken aan hen ga ik door met over hen te schrijven. StuBru heeft er zelfs een speciaal programma voor, namelijk Brussel Vlaams op zondag. Als ze daar al één keer een nummer van MB hebben gespeeld dan zal het veel zijn. Als ze dan al iets draaien tijdens de week dan is het As Happy As Can Be van hun vorige album. Mijn missie gaat dus door. Voilà en nu keren we terug tot de orde van de dag.

De eerste keer dat ik Maxon Blewitt zag was 2,5 jaar geleden. Na een optreden van Sioen in de AB, gaven zij een after-concert in de AB Club. Het was één van de grappigste optredens die ik ooit heb gezien. Zo deed Eva een hele uitleg die amper te verstaan was. Alleen de woorden 'optreden', 'tent' en 'wijn' kon ik verstaan. Het - toen nog - vijftal was heel fancy gekleed en de avond was compleet toen er een snaar van Bjorn's gitaar sprong en het publiek even moest wachten tot het euvel hersteld was. Toegegeven, het was niet het beste concert dat ik van hen heb gezien, maar het was zeker het leukste.

Ondertussen heb ik de groep al 5 keer gezien. De laatste keer was enkele weken terug in de AB Club. Hetzelfde scenario als toen met Sioen alleen verzorgden ze nu het after-concert van Belle and Sebastian. Net als met hun optreden in Petrol werd ik door de groep uitgenodigd (waarvoor dank), maar voor AB hadden mijn pa en ik al tickets besteld. Met andere woorden, de Maxons hebben 20 euro aan ons verdiend. 10 euro voor Belle and Sebastian én Maxon Blewitt? Nee, we zijn alleen naar MB gaan kijken...natuurlijk...Soit, het was een goed optreden. Alleen stond het geluid te hard. (voor mijn pa véél te hard) Ik wil niet als een oude bomma klinken, maar het was wel zo. Soms flapperde mijn broek gewoon van het geluid dat uit de boxen kwam. De nummers op zich waren dik in orde. Hoe onregelmatig het de eerste keer klonk, zo regelmatig en muziekgericht klonk het nu. Even een speciale vermelding voor Lenn (bassist). Andere basgitaristen kunnen een voorbeeld nemen aan hem.

Dit optreden was meteeen hun laatste optreden in België. Hun (voorlopig) allerlaatste optreden is morgen in Utrecht (zaal Ekko). Hopelijk komen er deze zomer nog enkele optredens bij. De podia van Bouckenborgh, Schoten (Nikki's hometown): Parkzap of Kiosk-avond in het park of Rivierenhof in Deurne lonken. Linkerwoofer had ook leuk geweest, maar dat is al volzet. In ieder geval, als er nieuwe data zijn, dan lees je ze hier.

Maxon-link van het moment: www.abconcerts.tv/archief.html (dan zie je rechts een kadertje met bovenaan Vive La Fête. In dat kadertje naar beneden scrollen en MB is de 3e naam van onderen te beginnen.

• Waarom?: Dit is dé link voor MB-leken. Als je hierop klikt, krijg je het volledige concert te zien dat ze op 9 mei speelden in de AB Club.
• Wat? ga zeker eens naar 00:20:00. Op dat moment spelen ze Cherry Pie. Je vraagt je af waarom dit nog niet op single is verschenen, zo goed! 01:08:00 ook eens checken: mooie versie van We've got all our lives to celebrate. Waarom zeg ik het hier eigenlijk? Het merendeel van de bezoekers van mijn blog kennen de gewone versie al niet...01:13:20: getiteld: '3 maal hoera voor de bassist.'
• Extra: Voor de 'Find Waldo'-fanaten => 'Find Nikki' Ik sta er zeker op, maar waar ik sta, ga ik niet verklappen. De eerste die me kan vinden, krijgt een exemplaar van When the Moon Winks toegestuurd. Ook een opdracht aan alle niet-Antwerpenaren: de eerste niet-Antwerpenaar (ik moet het kunnen checken) die de dialoog aan het begin van Vanishing Girl kan vertalen naar het Algemeen Nederlands, krijgt Maxon Blewitt (het album natuurlijk) toegestuurd. Nog even de vermelding dat dit GEEN grap is, dat ik de albums NIET als promotiemateriaal toegestuurd krijg en dat ik het dus allemaal ZELF ga betalen.

Let the games begin!

Muse Melange

Prince, Mauro & The Grooms, Millionaire, Soulwax, Slipknot en ja, zelfs Britney Spears. Deze namen kwamen bovendrijven toen ik voor de eerste keer naar 'De Nieuwe Muse' luisterde. Supermassive Black Hole (SMBH voor de vrienden) is een mengeling van allerlei dingen. Wat vooral opvalt, is dat je er zoveel 'Belgische' klanken in terug vindt.

Het begint met een Britney Spears deuntje (het lijkt verdacht veel op BitBit's 'Do Something'). Dan schakelt Bellamy & co over naar Mauro & The grooms-gitaarwerk en dat allemaal in een sausje van Soulwax. Dan komt de zanglijn...Ja, de zanglijn...Ik en Robin hebben het er al eens over gehad en we vinden dat Tim Vanhamel het eens moet zingen. Hij lijkt ons perfect voor dit nummer. Hoog, beetje zweverig, ... Maar waar hoor jij Slipknot Nikki? Wel, het komt niet zo echt tot zijn recht op de albumversie, maar toen ik het nummer live hoorde, brulde Matthew Bellamy 'SUPERMASSIVE BLACK HOLE'. Had hij toen een masker op, dan had je gezworen dat het Slipknot was die je daar zag staan. (alleen 'iets' slanker)

Ok, genoeg vergeleken. Wat vind ik van de nieuwe Muse? Toen ik het nummer voor de eerste keer hoorde, was ik er meteen mee weg. Het klinkt niet zo 'Musey' als anders, maar het is een goed nummer. Het is catchy en vernieuwend. Ik ben pro vernieuwing. Dat kan niet van alle fans gezegd worden. SMBH heeft heel wat stof doen opwaaien op verschillende Muse-fora. Wat ik het vaakst las, was dat Muse 'commercieel' is geworden. Wel, dat is toch normaal? Als je een zo groot mogelijk publiek wil aanspreken, dan moet je enkele principes links laten liggen. Dat kan niet anders. Er zijn bands die dat niet doen, maar die merken het effect daarvan snel. Ze kennen geen succes en blijven in hetzelfde circuit cirkelen. Coldplay en Placebo zijn ook 'commercieel' geworden. Dat is ook normaal. Maar in tegenstelling tot Muse, bleven zij putten uit hun vorige albums. Ze bouwen verder op wat ze eerder al hebben gemaakt. Muse breekt die muur af en bouwt met de brokstukken een nieuwe muur. Bij elke nieuwe Muse-plaat merk je een evolutie. Zo zijn Showbiz en Absolution met elkaar te vergelijken, maar je merkt wel dat de muziek volwassener is gaan klinken en dat hier en daar de accenten anders liggen. (en ja, hier ben ik weer) Maxon Blewitt is ook zo. Met When the Moon Winks hebben ze het muurtje van Maxon Blewitt afgebroken en met de brokstukken hebben ze een nieuw album 'gebouwd'. Net hetzelfde bij Millionaire. Paradisiac klinkt veel ruiger, veel rauwer dan Outside the Simian Flock.

Dat is wat ik zo fascinerend vind aan muziek. Sommige bands slagen erin om creatief uit de hoek te komen. Ze verrassen de luisteraars keer op keer met hun talent. Ze gaan er niet vanuit dat hun fans wel bij hen zullen blijven, welke muziek ze ook maken. Ze proberen nieuwe dingen en winnen daar misschien wel nieuwe fans mee. Wat hebben ze immers te verliezen? De fans die ze bij hun eerste album al hadden, zullen niet afhaken bij het tweede album. Er kunnen alleen maar fans bijkomen. Dus aan alle bands volgende oproep: DURF vernieuwen...Aan alle 'saaie' bands: pas maar op als ik cd's ga recenseren...

Voilà dit bericht is het mooiste bewijs dat ik geen zelfdiscipline heb en dat ik het blokken al beu ben...

Green

Het kleurke is dan toch al veranderd. Wit op zwart deed een beetje pijn aan de ogen en omdat ik niet sadistisch ben ingesteld (nee echt, ik zie jullie graag), heb ik het maar veranderd in fletsgroen...Na de examens zal ik de vormgeving wel P.I.M.P-en, maar nu => BLOKKEN

Toodles

To blok or not to blok...that's the question

Wel het antwoord is heel simpel: "Blokken dat de stukken eraf vliegen!". Nu - na het afronden van alle lessen en workshops - voel ik de eigenaardige drang om te blokken. Om echt te studeren en alles even links te laten liggen (behalve in het weekend dan...). Met andere woorden, de trouwe fans (you know who you are ;o) ), zullen een beetje meer geduld moeten hebben de komende 4 weken. Weinig of geen updates, geen aanpassing van het kleurke...Maar ik beloof jullie, op mijn eerste en plechtige communiezieltje, dat ik me vanaf 17 juni meer zal inzetten om jullie op de hoogte te houden van het reilen en zeilen in Nikki-land.

Volgende items hebben jullie nog zeker te goed:
-Verslag: Durango & The Electric Kings in AB (baby's got the blues)
-Verslag (en uiting van frustratie jegens bestuur Koninklijk Circus in Brussel): Zita Swoon
-Verslag: Maxon Blewitt in AB (zeker te verwachten vóór 27 mei => voor eventuele Nederlanders die dit blogje bezoeken)

Dit allemaal onder voorbehoud natuurlijk. Tijd en vooral goesting spelen een grote rol in het al dan niet uittypen van mijn hersenspinsels.

Dus, vaarwel, adieu, goodbye, Auf Wiedersehen...en vooral: "Wish me luck!"

Allemaal streeeepppjjeesss

Ik ben net een halfuur bezig geweest met de streepjescode van mijn magazine (Lo Stivale: Annick).

Wat studeerde ik ook al weer? Ah ja, journalistiek...

Het was me even niet meer duidelijk...

Een schone lei

Chaztastic is geboren.

...ni meer ni minder...