knal
1 knalletje buiten en mijn hond springt op mijn schoot. Aaawwww, hoe lief...Kleine nuance, Chester is een reuze-labrador van ongeveer 35kg. Niks schattig, niks awww hoe lief..Ik mag van geluk spreken dat ik opnieuw bloed door mijn benen voel stromen.
Elke keer als er een gek met bommetjes zit te spelen, verandert mijn anders zo brave - naar de luie kant neigende - hond in een hoopje miserie. Geloof mij, Chester zou als hond niet ideaal zijn als je in Irak zou wonen. Na een knal is het net alsof hij een drugsverslaafde is die zijn volgende shot nodig heeft. Grote ogen en pupillen, trillen en als een gek door het huis rennen.
Rolluiken die naar beneden vallen, ho ho...aanvallen!! Een eekhoorntje in de boom, ho ho...opeten!! Een klein, knalletje? Staart tussen de pootjes en lopen maar...
Venten, allemaal hetzelfde...
Elke keer als er een gek met bommetjes zit te spelen, verandert mijn anders zo brave - naar de luie kant neigende - hond in een hoopje miserie. Geloof mij, Chester zou als hond niet ideaal zijn als je in Irak zou wonen. Na een knal is het net alsof hij een drugsverslaafde is die zijn volgende shot nodig heeft. Grote ogen en pupillen, trillen en als een gek door het huis rennen.
Rolluiken die naar beneden vallen, ho ho...aanvallen!! Een eekhoorntje in de boom, ho ho...opeten!! Een klein, knalletje? Staart tussen de pootjes en lopen maar...
Venten, allemaal hetzelfde...
posted by Annick Debbaut at 5:11 p.m.
1 Comments:
Niet enkel Irak is dan een slechte woonplaats, hij zou het hier ook niet overleven. De Spaanse puberjeugd vindt het blijkbaar nog altijd geweldig om met bommetjes te spelen en ik woon hier vlak over een parkje ... elke dag dus, soms tot 1 uur 's nachts.
Een reactie posten
<< Home