hahahahahADHD

Naar avant premières gaan is big fun. Maar naar avant premières gaan van een tekenfilm is net alsof je gedropt wordt in een instelling voor ADHD-patiënten. Overal waar je kijkt zie je kinderen. Kinderen met gel in hun haar en Ralph Lauren truitjes. Kinderen met lange bruine vlechten en een 'fluostift'-roze trui van K3. Ze spelen tikkertje. Ze prikken met hun kleine vingertjes in het scherm. Ze doen koprollen en beginnen te huilen als ze plat op hun ruggetjes vallen.

Dan gaat het licht uit en beginnen ze allemaal te gillen en naar hun ouders te lopen. Hier en daar een snikje en een traantje omdat hun kleine voetjes achter een trede bleven haken. En alsof je dan nog niet genoeg gestraft bent, komt er ook nog eens zo'n lieve schattebout naast je zitten met een MEGA emmer popcorn. Geloof mij, als ik kinderen heb dan is het eerste wat ik hen leer: "Eet met je mond toe. Als je te veel lucht binnenkrijgt dan zullen je darmpjes ontploffen.". Misschien iets vriendelijker verwoord, maar toch heel duidelijk. Waarom is het trouwens nodig om op die 'niet-gepofte' maïskorreltjes te knotsen? Dat is niet de bedoeling van popcorn. Maïskorreltjes in de emmer popcorn zijn ongelukjes. Daarvan moet je afblijven.

Als ze dan ook nog eens moeten lachen en je een lauw, vochtig en plakkerig stukje popcorn op je wang krijgt, dan heb je echt zin om gillend de zaal uit te lopen. Maar daarvoor was de film veel te leuk. Meet the Robinsons is echt supergrappig. Al was het maar voor de gebrainwashte kikker en dino.

Oh ja, even verduidelijken, ik wil dolgraag kinderen. Maar dan zorg ik er wel voor dat ik ze goed opvoed.