naïeve kip

Ik ben dol op vriendschappen, maar ik haat éénrichtingsverkeer.

Een aantal dagen terug vroeg ik me nog af of ik het hier wel over persoonlijke dingen mocht hebben. Wel, dit moet eruit. Het houdt me al de hele dag bezig en het zorgt ervoor dat ik me niet kan concentreren op Frans. Natuurlijk kan het zijn dat bepaalde mensen zich hierin herkennen, maar voor één keer trek ik mij daar NIETS van aan.

Ik zou alles doen voor mijn vrienden, maar dan moet ik ook bij hen terecht kunnen als er me iets dwarszit. Vriendschap is niet iets waar 1 persoon zijn best moet doen om te luisteren naar de andere en die eventueel te helpen. Je moet er ook iets voor terug krijgen.

Ik weet dat ik éénrichtingsvrienden heb, maar toch laat ik me keer op keer vangen. Het geeft een leuk gevoel als je iemand hebt kunnen helpen. Je staat weer een stapje dichter bij elkaar. Je weet weer iets meer over de persoon in kwestie. Maar daarna is het maanden windstil, tot er weer iets is misgelopen. Daar word ik ongelukkig van. Meestal vind ik mezelf een naïeve kip, want waarom laat ik me altijd vangen door die vriendelijke woorden? Zelfs mensen die me nog maar enkele maanden kennen, zeggen dat ik wat harder moet zijn. Dat ik me niet moet laten doen. Als zij dat al inzien, waarom zie ik het dan niet?

Dus, vanaf nu laat ik niet meer met me sollen!

Oh, ik wou dat ik mezelf kon geloven...